Testy czarownic są metodami używanymi przez ludzi w historii w celu ustalenia, czy dana osoba była winna uprawiania czarów. Testy obejmowały próbę wodą, recytowanie Modlitwy Pańskiej i "test dotykowy". Podejrzanym czarownicom czasami groziła Biblia, a administratorzy testu uznali ich za winnych, jeśli Biblia była cięższa.
Rozprawa w wodzie polegała na związaniu oskarżonego z linami i wrzuceniu ich do wody. Teoria głosiła, że czarownice unosić się będą, ponieważ odmawiają chrztu, aby zdobyć przychylność diabła, więc woda odpędzi je, podczas gdy ludzie, którzy są niewinni, zatopią się. Inną metodą przeprowadzenia próby przez wodę było związanie oskarżonego i wrzucenie ich do wody, i zadeklarowanie ich jako czarownic, gdyby zatonął, ponieważ Bóg nie pozwolił by niewinna osoba utopiła się podczas procesu, zgodnie z tymi, którzy przeprowadzili test.
Oskarżone czarownice były również zobowiązane do odmawiania Modlitwy Pańskiej, a administratorzy testów ogłosili, że są winni popełnienia drobnych błędów, takich jak zająknięcie lub błędne wypowiedzenie jednego słowa, ponieważ według administratorów ludzie będący wyznawcami diabła byli niezdolni do właściwego recytowania pism świętych.
Uczeni przeprowadzili test dotykowy, sądząc, że ofiary, które twierdzą, że czar dotykają oskarżonego. Wielu ludzi, którzy nazwali innych czarownicami, cierpiało na ataki takie jak napady padaczki i niekontrolowane krzyki. Jeśli ataki spastyczne tej osoby zatrzymały się, gdy dotykały oskarżonego, oskarżyciele zaakceptowali to jako dowód na to, że ofiara cierpiała z powodu złego czaru rzucanego przez rzekomą wiedźmę.
