W historii Bizancjum kontrowersje wokół ikonoklastów obejmowały debatę w ramach wschodniego Kościoła prawosławnego nad stosownością wyświetlania wizerunków świętych postaci lub ikon w miejscach kultu. Imperium Bizantyjskie zakazywało tych postaci , promując użycie prostego krzyżyka na swoim miejscu.
Spór o obrazoburstwo toczył się dwukrotnie, w latach od 726 do 787 i od 815 do 843. Ikonoklasty, opowiadające się za zerwaniem ikon, argumentowały, że wyznawcy mogą raczej przekazywać swoją wiarę i oddawać cześć ikonom niż Pan Bóg. Podczas gdy ikonoklasty zniszczyły większość ikon powstałych przed kontrowersjami ikonoklastycznymi, ostatecznie zostały pokonane, a ikony stały się znakiem rozpoznawczym Wschodniego Kościoła Prawosławnego.
