Ekspert od szkła lub antyków może zweryfikować wiek szkła. Cenne zabytkowe szkło charakteryzuje się oznakami zużycia, wad i szorstkich krawędzi formy.
Szkło antyczne zwykle wykazuje oznaki zużycia na swojej podstawie i wszelkich złoconych dekoracjach. Różne rodzaje małych zadrapań na różnych głębokościach wskazują, że szkło było używane przez długi czas.
Wady, takie jak wióry i bąbelki, są powszechne w szkle antycznym. Odpryski mogą oznaczać wiek, szczególnie jeśli żetony mają różny stopień ostrości i połysku. Ostry, błyszczący chip jest nowszy niż gładki, matowy chip. Bąbelki są typowe w starym szkle, a nie w szkle ciętym, choć pojawiają się również w nowoczesnym szkle, czasem z projektu. Ogólnie rzecz biorąc, nowe szkło ma mniej pęcherzyków niż stare szkło.
Dwa inne sygnały, że szkło zostało wykonane przy użyciu nieaktualnych metod to ziarno i asymetria. Zabytkowe szkło wykonane z form może zawierać ziarno, a nowoczesne szkło nie. Niektóre stare szkło ma również asymetryczny kształt w wyniku nierównomiernego chłodzenia.
Szkło prasowane lub formowane ma często szwy, które pokazują krawędzie formy. We wczesnych metodach formy szklane były ze sobą zaciśnięte, aż do momentu wypłynięcia części szkła, pozostawiając szorstkie szwy w szkle. Nowoczesne metody również tworzą szwy formy, choć są znacznie gładsze niż w przypadku antycznego szkła.
