Wiktoriańczycy przekształcili Święta Bożego Narodzenia z dość poważnych świąt religijnych w uroczystą uroczystość, popularyzując choinki, śpiewając kolędy, ucztując, wysyłając kartki z życzeniami i rozdając prezenty. Rosnące bogactwo klasy średniej pozwoliło im spędzić sezon wakacyjny dekorując, kupując prezenty i darując na cele charytatywne.
Kiedy królowa Wiktoria poślubiła swojego niemieckiego kuzyna, księcia Alberta w 1841 roku, zwyczaje bożonarodzeniowe, które przywiózł ze swojej ojczyzny, dostarczyły modelu wiktoriańskiego Bożego Narodzenia. W 1848 r. Popularna "Ilustrowana Londyńska Nowość" opublikowała ilustrację królewskiej rodziny świętującej choinkę, która stała się natychmiastową brytyjską tradycją. Henry Cole wynalazł kartki świąteczne w 1843 roku, a świąteczne krakersy z cukierkami i słodyczami stały się popularne w 1848 roku. Średniowieczna tradycja dekorowania domu wiecznie zielonymi gałązkami stała się bardziej wyszukana, ponieważ wiecznie zielone oczka zostały opatrzone wstążkami i ułożone tak samo, jak dawniej kompozycja kwiatowa. Brytyjczycy zaczęli zamiast tego dawać tradycyjne prezenty noworoczne w Christmastime, a kolęda stała się popularnym sposobem świętowania tego święta.
Charles Dickens uchwycił ten nowy sezonowy nastrój w popularnej powieści z 1843 roku "A Christmas Carol". Opowieść o Scrooge i uroczystości opisane w opowiadaniu stały się pierwowzorem dla wiktoriańskich obchodów Bożego Narodzenia. Clement Clark Moore opublikował wiersz "Wizyta z St. Nicka" w 1823 roku, w dużej mierze tworząc postać Świętego Mikołaja, jak jest on znany dzisiaj.
