Geografia kolonii Nowej Anglii jest zróżnicowana. Niektóre państwa Nowej Anglii mają skalistą glebę, pagórkowate krajobrazy i gęste lasy, podczas gdy inne mają płaską ziemię i bogatą glebę. Południowe kolonie graniczą z Appalachów na zachodzie, a wszystkie kolonie, z wyjątkiem Pensylwanii, graniczą z Oceanem Atlantyckim na wschodzie.
Kolonie Nowej Anglii są podzielone na trzy regiony: Nową Anglię, środkowe kolonie i południowe kolonie. Nową Anglię uważa się ogólnie za państwa stanu Connecticut, Maine, Massachusetts, New Hampshire i Rhode Island. Ten obszar nie jest bardzo sprzyjający dla rolnictwa, ponieważ jest niezwykle skalisty. Ponadto większość obszarów wiejskich pokrywają lasy i lasy. Klimat Nowej Anglii jest o wiele chłodniejszy niż w innych regionach, a zimy mają tendencję do dłuższego trwania.
Środkowe kolonie obejmują stany Pensylwanii, New Jersey, Delaware i Maryland. Region ten ma mieszankę płaskich terenów rolniczych i gęstych lasów w pobliżu granicy Appalachów. Środkowe kolonie są również godne uwagi ze względu na złożony system rzek, w tym rzekę Delaware i rzekę Hudson. Południowe kolonie, Wirginia, Karolina Północna, Karolina Południowa i Georgia, są bardzo podobne do środkowych kolonii w odniesieniu do geografii. Południowe kolonie są jednak bliżej Appalachów, a klimat jest cieplejszy i bardziej suchy.
