Model obiektowy wykorzystuje obiekty zawierające zapisane wartości do zjednoczenia aplikacji i rozwoju bazy danych, podczas gdy model relacyjny wykorzystuje relacje do konstruowania danych. Model racjonalny służy do tworzenia struktur matematycznych podobnych do siatki podczas gdy model zorientowany obiektowo służy do transformacji danych w ujednolicony model danych.
Modelowanie zorientowane obiektowo wykorzystuje obiekty, które zawierają przechowywane wartości znalezione w obiekcie. Jest to proces projektowania i przygotowywania tego, jak wygląda kod modelu. Techniki modelowania są wdrażane podczas budowy. Trzy fazy modelowania obiektowego to analiza, projektowanie i implementacja. Podczas pierwszych etapów rozwoju główny nacisk kładziony jest na zewnętrzne szczegóły systemu. Główny nacisk przenosi się w późniejszych etapach rozwoju na zrozumienie funkcjonowania systemu. W miarę rozwoju procesu model staje się bardziej szczegółowy.
W modelu relacyjnym dane są przechowywane w tabelach. Każda tabela zawiera wiersze, kolumny, nagłówek i treść. Model relacyjny wykorzystuje również klucze, które są specjalnie wyznaczonymi kolumnami, do zamawiania lub powiązania danych w jednej tabeli z danymi w innych tabelach. Reguły lub ograniczenia integralności są wyznaczane przez model relacyjny w celu zapewnienia integralności danych. Normalizacja jest również używana w celu zapewnienia bardziej wydajnego przechowywania danych.
