Duński strój narodowy powstał około 1750 r. i był podstawowym ubiorem duńskich obywateli w 1900 r., z różnicami w stylach odzieży, kolorystyką i tkaninami w poszczególnych regionach. Duńskie stroje narodowe wyposażone mężczyźni, kobiety i dzieci. Obywatele nosili strój do codziennego użytku i mieli ładniejsze stroje na specjalne okazje, takie jak chodzenie do kościoła w niedziele.
Podobnie jak w przypadku innych narodów na całym świecie, duńskie kobiety ponoszą główną odpowiedzialność za tworzenie ubrań dla siebie i członków rodziny. Większość strojów z wełny i lnu: mocne, ciepłe i niedrogie materiały. Duńczycy ubrani po prostu. Kobiety nosiły fartuchy, spódnice i nakrycia głowy, takie jak czepki i szaliki. Kobiety okryły spódnice z fartuszkami lub halkami, aby zapewnić ciepło i ochronę przed żywiołami. Na wierzchu większość kobiet nosiła kurtki lub bluzki, a od czasu do czasu gorsety. Kobiety, podobnie jak mężczyźni, nosiły długie skarpetki, aby utrzymać ciepłe stopy i nogi. Mężczyźni, kobiety i dzieci nosili drewniaki na nogach do codziennego użytku; mężczyźni ładnie ubierali się w skórzane buty, a kobiety przestawiały się na ozdobne skórzane buty. Mężczyźni ubierali się codziennie w spodnie i bryczesy. Mieli pończochy sięgające kolan, zaprojektowane z myślą o wygodzie i komforcie. Mężczyźni mieli na sobie kilka warstw koszul pod ciepłą, grubą warstwą. Kobiety dodawały specjalne haftowane wzory i dekoracje do najbardziej zewnętrznych warstw odzieży. Podobnie mężczyźni dopasowują srebrne guziki do swoich kurtek. Te dekoracyjne detale wskazały region zamieszkania i status społeczno-ekonomiczny.
