Kraje składające się na Lewant to Cypr, Izrael, Jordania, Liban, Palestyna i Syria. Obszary południowej Turcji są również uważane za część Lewantu. Definicja Levant i landów nie ma jednolitego znaczenia i zmienia się w czasie i źródle.
Najwcześniejsze użycie terminu Levant pojawiło się w języku angielskim w 1497 roku, aby opisać ląd wzdłuż Morza Śródziemnego i na wschód od Włoch. Według niektórych definicji obejmuje on tereny na południe od gór Taurus, na zachód od gór Zagros i na północ od półwyspu Synaj.
Od 2014 r. termin ten jest zazwyczaj używany do opisywania wydarzeń historycznych i położenia geograficznego, a nie jako konkretnego terminu opisującego bieżące położenie geograficzne. Na przykład, termin ten może być używany w odniesieniu do obszaru zawierającego Bliski Wschód, lokalizację biblijnych dwunastu plemion Kanaanu i obszar kontrolowany przez starożytne imperia Persji, Babilonu i Asyrii.
Kraje objęte terminem Lewant mają wspólne cechy kulturowe, religijne i językowe. Duże miasta położone w Lewancie to syryjskie miasta Aleppo, Homs i Damaszek, libańskie miasta Bejrut i Trypolis, jordańskie miasta Amman i Zarqua, izraelskie miasta Jerozolima i Tel Awiw oraz palestyńskie miasto Gaza.
