Abraham był z Ur, jego ojciec nazywał się Terach, był żonaty z Saraj i miał dwóch synów imieniem Ismael i Izaak. Imię Abrahama było pierwotnie Abramem, ale Bóg zmienił je na Abrahama, co oznacza "ojciec tłumów". Bóg obiecał Abrahamowi, że będzie ojcem wielkiego narodu.
Historia Abrahama pojawia się w Księdze Rodzaju 11-11. Abraham żył około 2000 lat przed narodzinami Chrystusa.
Księga Rodzaju 12 opisuje Boże powołanie do Abrama. Bóg obiecał uczynić Abrama ojcem wielkiego narodu, kiedy Abram miał już 70 lat. Rozdział 15 wyjaśnia, że Bóg nie wybrał Abrama z powodu wielkiego aktu ze strony Abrama. Bóg daje Abramowi wizję swojego przymierza z nim w tym rozdziale i zmienia jego imię na Abrahama.
Bóg obiecuje Abrahamowi i Sarajowi dziecko imieniem Izaak w rozdziale 17, a on zmienia imię Sarai na Sarah. Po urodzeniu Izaaka Bóg wymaga od Abrahama złożenia w ofierze Izaaka w rozdziale 22. Abraham zamierza poświęcić swego syna, ale anioł go zatrzymuje, a Bóg zapewnia ofiarę w miejscu Izaaka. Bóg dał Abrahamowi inne potomstwo i dostatnie życie w zamian za jego gotowość poświęcenia swego syna i posłuszeństwa. Abraham przeżył 175 lat.
