Przykłady cyberprzemocy obejmują publikowanie obraźliwych i nieprawdziwych informacji na temat osób na portalach społecznościowych, wysyłanie groźnych wiadomości elektronicznych, włamywanie się do kont internetowych w celu podszywania się pod inną osobę oraz nakłanianie innych do ujawniania osobistych informacji w intencji dzielenia się swoimi sekretami. Cyberprzemoc występuje wtedy, gdy ludzie, szczególnie młodzież, używają technologii elektronicznych, takich jak witryny społecznościowe i wiadomości tekstowe, do nękania i prześladowania innych.
Podobnie jak w przypadku interakcji twarzą w twarz, cyberdokuczanie może obejmować zachowania wykluczające lub grożące. Nastolatki mogą złośliwie blokować konkretną osobę z grup społecznościowych w trybie online lub używać złego, obraźliwego języka, aby dręczyć kogoś na czatach i forach. Cyberdokuczanie jest trudne do uniknięcia lub rozwiązania, ponieważ agresorzy mogą działać anonimowo, a ofiary często niechętnie zwracają się o pomoc do rodziców i innych władz. Ponieważ ataki cyberprzemocy są popełniane przez witryny rekreacyjne i osobiste gadżety, takie jak komputery i telefony komórkowe, ofiary mogą być prześladowane o każdej porze dnia i nie mogą wycofać się w bezpieczne miejsce.
Poważne cyberdokuczanie może zniszczyć samoocenę dzieci i sprawić, że poczują się odosobnieni w środowisku społecznym lub w szkole. Ofiary częściej opuszczają szkołę, obniżają wyniki w nauce i wycofują się z zajęć towarzyskich, zgodnie z Ustawą o zapobieganiu przemocy. Rodzice powinni również zwracać uwagę na niezwykle nastrojowe lub niespokojne zachowanie, zwłaszcza gdy dzieci często zdenerwują się po użyciu telefonu lub komputera.
