Odzież chłopska w okresie średniowiecza była zróżnicowana, ale zawsze zawierała tunika i jakiś rodzaj nakrycia głowy, co zależało od zajęcia chłopa. Mężczyźni nosili również przepaski na biodrach jako bieliznę, a obie płcie nosiły wąż , proste buty i pelerynę lub płaszcz podczas zimnej lub deszczowej pogody. Wspólne ubrania z akcesoriami zawierały pasy, które były ogólnie związane, a nie zapięte, oraz fartuszki do niechlujnej pracy.
Ubiór chłopców płci męskiej i żeńskiej był zróżnicowany, częściowo z powodu różnic w wykonywanych zadaniach. Podczas gdy obie płcie nosiły fartuchy, gdy było to konieczne, praca kobiet była raczej niechlujna, więc prawie zawsze nosiła je. Zawsze było włączone nakrycie głowy, w którym mężczyźni nosili słomkowe kapelusze, czepki, chustki lub czapki. Kobiety zazwyczaj nosiły zasłony, czasem wraz z prążkowaniem, by zakryć szyję. Obie płci często nosiły kaptury.
Tuniki dla kobiet były zazwyczaj dłuższe niż męskie, ale w okresie średniowiecza było to nadal najbardziej powszechne ubranie dla obu płci. Tunika to prosty prostokąt materiału, złożony na pół i naszytą wzdłuż boków, z wyciętym w środku otworem na głowę. Rękawy zostały dodane w razie potrzeby. W późniejszych częściach okresu, slip był zwykle dodawany jako bielizna.
