Neandertalczycy, częściej określani jako jaskiniowcy, zazwyczaj nosili proste stroje wykonane ze skóry i skóry zwierząt. Neandertalczycy mieszkali w wielu miejscach, w tym w Ameryce Północnej, a później w Europie. Ubrania neandertalczyków, podobnie jak ich konstrukcje mieszkalne, były zazwyczaj ciężkie i grube, aby chronić ludzi przed żywiołami i przed niebezpieczną ekspozycją na zimno.
Wczesne neandertalczycy żyli głównie w jaskiniach, ale później założyli bardziej złożone i wyrafinowane obszary mieszkalne, takie jak gospodarstwa i wioski. Zmiana ta nastąpiła przede wszystkim w miarę przechodzenia neandertalczyków z trybu życia nomadów i wędrownych do bardziej osiadłego trybu życia.
Przed epoką lodową neandertalczycy spędzali wiele czasu na zwierzętach, na których polegali na jedzenie i odzież na sezonowych szlakach wędrownych. Znaczna część ich podróży wymagała przejścia przez strefy klimatu umiarkowanego i długich i surowych zim. Aby ochronić się przed śniegiem, deszczem, wiatrem i słońcem, neandertalczycy zrobili ciężkie i ochronne ubranie ze skór zwierzęcych. Skóry, skóry i futra były używane do tworzenia koszulek, spodni i butów, które były przymocowane do ich ciał, po prostu owijając je wokół siebie lub wiążąc je prymitywnymi sznurkami.
Oprócz robienia ciepłych ubrań, neandertalczycy używali skór zwierzęcych i mamutów do budowania struktur mieszkalnych, aby wnętrza były odporne na warunki atmosferyczne i ciepłe.
