Wzrost bojowego islamu zbiega się z konfliktami supermocarstw na Bliskim Wschodzie w latach 80. Wpływy na bardziej radykalne formy islamu zaczęły się w poprzedniej dekadzie.
Pod koniec lat 60. XX wieku doszło do poważnych przemian religijnych i gospodarczych na Bliskim Wschodzie iw Azji. W tym okresie rozwinęły się różne ruchy rewolucyjne i terroryzm postrzegano jako sposób na ruch polityczny w sposób zgodny z ideologią ruchu. Analiza okresu przez naukowców z Departamentu Obrony Stanów Zjednoczonych sugeruje, że niepokoje między Izraelem i Palestyną na początku lat 70. doprowadziły do rozwoju świeckich komórek terrorystycznych. Taktyka tych grup obejmowała zadawanie szkód materialnych i wojnę partyzancką. Do lat 80. XX w. Zwiększył się miejski terroryzm, a także próby zadawania większych ofiar cywilnych.
W tym samym okresie frakcje islamskie, takie jak Bractwo Muzułmańskie, były w konflikcie ze świeckimi ruchami nacjonalistycznymi i stworzyły możliwości, które zapewniły obywatelom wsparcie społeczne i ekonomiczne. Takie grupy otrzymywały wsparcie od reżimów konserwatywnych, które były przeciwne sprawom nacjonalistycznym. W innych regionach, takich jak Iran, szyicki islam zyskiwał na znaczeniu.
Wraz z końcem lat 70. irańska rewolucja islamska i antysowiecka wojna mudżahedinowa wpłynęły na rozwój szyickiego islamu i Hezbollahu.
