Wersety zawarte w 1 Liście do Koryntian 13: 4-8 opisują duchowy dar miłości. Te wersety są częścią opisu Apostoła Pawła dotyczącego darów duchowych w 1 Koryntianach rozdziałach od 12 do 14, a on stwierdza, że wszystkie inne dary duchowe są bez miłości przestarzałe. Niektóre tłumaczenia Biblii używają słowa "miłość" zamiast "miłości" w tych wersetach.
Paweł wyjaśnia, czym jest miłość, a czego nie ma w 1 Koryntian 13: 4-8. Miłość jest cierpliwa i życzliwa. Sprawia, że wierzący radują się z prawdy, a ona wytrwa, ma nadzieję i wierzy. Miłość kładzie nacisk na dawanie nad sobą. Miłość skupia się na długoterminowych zobowiązaniach dotyczących uczuć krótkoterminowych. Miłość nie jest zazdrosna, dumna ani samolubna. Przyjmuje błędy u innych, ale nie toleruje grzechu. Wierzący, którzy prawdziwie kochają, jak sugerował Paweł, mogą połączyć się z innymi wierzącymi, aby stworzyć jedno duchowe ciało w formie kościoła. Każdy wierzący wykonuje swoje funkcje bez zazdrości o talenty innych.
Miłość to stosunek jednej osoby do drugiej. Ludzie z prawdziwą miłością do innych wytwarzają pozytywne uczucia poprzez swoją obecność. 1 List do Koryntian 13: 4-8 opisuje miłość, jaką Bóg ma dla swoich wierzących, a ten rodzaj miłości nie zależy od tego, czy inni zwrócą tę miłość. Paweł sugeruje, że wierzący się kochają, ale Jezus nakazuje im w Ewangelii Jana 13:35, kiedy stwierdza: "Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli miłość wzajemną mieć będziecie."
