Biblia Króla Jakuba powstała w wyniku tłumaczenia pism na zlecenie Jamesa I, króla Anglii, w 1604. Ukończony w 1611, Biblia Króla Jakuba początkowo nie była popularna wśród członków Kościoła Anglia. Jednak w połowie XVII wieku wersja króla Jakuba zastąpiła swoich poprzedników i stała się Biblią do użytku we wszystkich krajach anglojęzycznych.
Kiedy Jakub I, a następnie James VI Szkocji, przejął tron jako Król Anglii po śmierci królowej Elżbiety I, dwa konkurencyjne tłumaczenia Biblii istniały z powodu długiej i kontrowersyjnej historii monarchii zmieniającej ręce pomiędzy protestantami a anty-protestanccy władcy. Opublikowany przez małą grupę kalwinistów w 1560 roku, Biblię w Genewie, był ulubieńcem króla Jakuba. Grupy purytańskie szeroko stosowały Biblię w Genewie. Jednakże, ku niezadowoleniu Jakuba I, zawierało jawne anty-królewskie banknoty.
Bardziej prapraktyczną Biblią, która istniała w tamtym czasie, była Biblia Biskupów, przetłumaczona w 1568 r. przez grupę biskupów i ozdobiona wizerunkiem samej królowej Elżbiety. Po objęciu panowania w Anglii, Jakub zlecił grupie 54 uczonych z różnych środowisk religijnych stworzenie nowego biblijnego tłumaczenia, które rozwiązałoby anty-królewski problem Biblii genewskiej. James dał uczonym wiele zasad, aby kierować ich pracą, w tym brak kłótni na marginesach i brak języka niedostępnego dla zwykłych ludzi.
