Estetyczne docenienie odnosi się do oceny sensorycznej przedmiotów przy użyciu normatywnego systemu estetyki, który ocenia jakość obiektów w oparciu o to, jak bardzo są one miłe dla sensu. Estetyka w ogóle jest gałęzią filozofii dotyczy to natury smaku, sztuki i piękna.
Estetyka jako gałąź filozoficzna obejmuje wiele różnych systemów normatywnych. Ponieważ smaki różnią się w zależności od osoby, pojęcie różnorodnych smaków odnosi się na poziomie systemowym do estetyki, gdzie różni filozofowie wyartykułowali swoje wyobrażenie o tym, co sprawia, że obiekt jest pociągający lub nieatrakcyjny dla zmysłów. Te pojęcia są bardzo różne, więc nie ma spójnie przyjętej metryki oceny obiektów na podstawie ich sympatii.
Ze względu na charakter tego terminu estetyczna ocena może obejmować użycie dowolnego z tych wskaźników i nie wymaga określonego wniosku danej osoby. Decyzja o tym, jak przyjemny jest przedmiot dla zmysłów, który może być broniony przez estetyczną teorię wyartykułowaną przez uznanego filozofa, byłaby raczej formą estetycznego doceniania.
Idea samej estetyki pojawiła się w XVIII wieku. Poza dokonywaniem ocen jakości, estetyka służy również do porządkowania obiektów w grupy nazwane gatunkami.
