Hipoteza dotycząca twarzy jest taka, że wyraz twarzy może mieć wpływ na twoje przeżycia emocjonalne. Idea ta została po raz pierwszy zaproponowana przez Charlesa Darwina, który zasugerował, że zmiany fizjologiczne wywołane przez emocje także powodują emocje.
Gdy rozwinęła się jako hipoteza, zaczęły pojawiać się dwie możliwe odmiany. Pierwszy, który został zaproponowany przez Darwina, a następnie poparty badaniem McCaina i Andersona, sugerował słabą korelację między fizjologicznymi ruchami twarzy a reakcjami emocjonalnymi. Zamiast wywoływać emocje, zmiany fizjologiczne mogą jedynie tłumić lub pobudzać emocje, które już są obecne. Badanie McCanne'a i Andersona polegało na instruowaniu badanych osób, aby zmieniały napięcie mięśniowe, patrząc na nieprzyjemne sceny. Dokonano drobnej zmiany emocjonalnej z powodu mimiki twarzy.
Inną odmianą teorii jest to, że sama reakcja na twarz może wywołać emocje. Nie zostało to zweryfikowane w tym samym stopniu, co pierwsza odmiana.
Większość wsparcia dla hipotezy dotyczącej reakcji na twarz pochodzi z badań przeprowadzonych pod koniec 1900 roku, w tym z badań Ekman, Levenson i Friesen w 1983 roku oraz Lundqvist i Dinberg w 1995 roku. Oba te badania obejmowały mierzenie subtelnych zmian w ekspresji i kolejne zmiany emocji.
