"The Waking" Theodore'a Roethke podsumowuje jego przekonanie, że prawdziwa mądrość leży w instynkcie. Wiersz opowiada także o uznaniu Roethke za naukę w trakcie życia i akceptację jego zbliżającej się śmierci, zgodnie z NYU School of Medicine. Dziewiętnastowieczny styl wiersza, który powtarza dwa rymy, uosabia nieuchronność cyklu życia i śmierci. Forma wiersza podkreśla także, że życie jest ciągłym procesem uczenia się.
Analitycy uważają "Waking" za jeden z największych wierszy Theodore'a Roethke'a, a także taki, który jasno określa jego wiarę w wewnętrzną wizję i instynkt najbardziej. Pierwsza zwrotka "Budzenia" zawiera wiersz powtarzany w wierszu: "Budzę się spać i powoli budzę się". Powtarzająca się linia oznacza, że chce, aby czytelnik wziął go pod uwagę. Linię tę można odczytać po raz pierwszy, gdy Roethke budzi się każdego dnia, aby zasnąć na końcu, ale czytelnik powinien położyć głębszy sens pod koniec wiersza. Roethke pragnie także pokazać czytelnikowi, że żyje każdego dnia, aby pewnego dnia spotkać jego wieczny sen. Kiedy "powoli się budzi", mówi czytelnikowi, że powoli żyje. Pierwsza zwrotka stanowi także jego wiarę, że prawdziwą mądrość zdobywa się w instynkcie, a uczenie się zdobywane jest przez życie w dwóch liniach: "Czuję swój los w tym, czego nie mogę się obawiać" i "Uczę się, idąc tam, gdzie muszę iść".
