Święto Dziękczynienia obchodzone jest w Stanach Zjednoczonych jako święto narodowe poświęcone byciu z rodziną i przyjaciółmi, aby podziękować za wszystkie błogosławieństwa otrzymane w poprzednim roku. Przypuszcza się, że święto obchodzone było w 1621 roku, kiedy osadnicy Plymouth cieszyli się świętem upadku, aby świętować obfite zbiory z miejscowymi Indianami Wampanoag.
Przed wydarzeniem, które jest uważane za pierwsze Święto Dziękczynienia, uczty żniwne były praktykowane w Nowej Anglii, chociaż nie przyjęły się jako coroczne wydarzenie. Według większości historyków tradycja otrzymania tych świąt przyszła do Ameryki z purytańskimi i pielgrzymującymi osadnikami z Anglii. Podczas tej pierwszej uczty uczestnicy jadali kolację na dyni, indyku, gęsinie, kukurydzy i innych przedmiotach, które są obecnie powszechne na kolacjach w Święto Dziękczynienia.
Jak na większość historyków, osadnicy nie zamierzali, aby to było coroczną ucztą, kiedy ją zaczęli. Tradycja corocznego Święta Dziękczynienia nie stała się oficjalna, dopóki Prezydent George Washington nie ogłosił, że naród będzie obchodził dzień Święta Dziękczynienia 26 listopada 1789 roku. Prezydent Abraham Lincoln napisał proklamację, oświadczając, że wszystkie państwa w związku będą obchodzić ten dzień. 1863. Prezydent Franklin D. Roosevelt podpisał rezolucję Kongresu 26 grudnia 1941 r., Która przesunęła oficjalną datę Święta Dziękczynienia z ostatniego czwartku listopada na czwarty.
