Zabytkowy metal przez szlifowanie powierzchni metalu, powlekanie go nadtlenkiem wodoru i solą stołową, a następnie czyszczenie elementu. W zależności od pożądanego stopniowania można zastosować wiele aplikacji nadtlenku wodoru i soli niezbędny. W przypadku mniejszych przedmiotów moczenie przez noc w zwykłym wybielaczu z chlorem, a następnie kolejne moczenie w occie zapewnia atrakcyjne antyczne wykończenie.
Chociaż komercyjne produkty do starzenia metalu są dostępne, większość z nich jest, podobnie jak nadtlenek wodoru i wybielacz chlorowy, tylko środkami utleniającymi. Utleniacze reagują z atomami metali na powierzchni przedmiotu, tworząc związki tlenkowe. Te związki tlenkowe tworzą odbarwioną powłokę znaną jako rdzę, śniedzinę lub patynę w zależności od rodzaju metalu, o którym mowa. Podczas gdy tlen w powietrzu naturalnie powoduje, że powłoka tworzy się przez długi czas, chemiczna antykwalizacja metalu przyspiesza proces dzięki użyciu znacznie wydajniejszych utleniaczy.
Jednym z problemów związanych z chemicznym postarzaniem metalu jest to, że tworzy on bardzo jednolite utlenione wykończenie, które nie występuje naturalnie. Używanie soli kuchennej pomaga złagodzić ten problem, zarysowując nowo utlenioną powierzchnię, naśladując naturalne zużycie i rozdarcia, jakich doświadczają metalowe przedmioty. Dalsze drapanie metalu za pomocą szczotki drucianej lub wełny stalowej może dać jeszcze bardziej autentyczny wygląd. Stosowanie wytrawiania kwasem i materiałów ściernych daje bardzo autentyczny wygląd, ale metoda ta jest kosztowna i niebezpieczna.
