Brzęczyki piezoelektryczne wykorzystują odwrotną zasadę piezoelektryczną, aby wytworzyć ruch płyty ceramicznej w celu wytworzenia fal dźwiękowych. Brzęczyk zawiera wbudowany obwód oscylacyjny. Brzęczyki piezo działają w szerokim zakresie temperatur i generują odgłosy od miękkich i łagodnych po głośne i agresywne.
Gdy materiały piezoelektryczne są pod ciśnieniem, ciśnienie powoduje zmiany wzdłuż powierzchni materiału, różnice te powodują kompresję wzdłuż jednej powierzchni i naprężenie wzdłuż drugiej. W rezultacie ładunki dodatnie zbierają się po jednej stronie materiału, a ładunki ujemne gromadzą się po przeciwnej stronie. Ten efekt generatora przekształca energię mechaniczną w energię elektryczną. W odwrotnym efekcie piezoelektrycznym, używanym w brzęczeniach, zastosowanie pola elektrycznego powoduje zmianę długości powierzchni i przekształcenie energii elektrycznej w energię mechaniczną, która wytwarza fale dźwiękowe, które ucho ludzkie jest w stanie wykryć.
Jacques i Pierre Curie odkryli zasadę piezoelektryczną w 1880 roku, obserwując, że pewne kryształy, gdy są umieszczone pod ciśnieniem, produkują energię elektryczną. Gdy kontynuowali badanie tej zasady, stwierdzili, że zastosowanie pól elektrycznych do kryształów piezoelektrycznych spowodowało ich przesunięcie. Odkrycie, że materiały ceramiczne, wykonane z tytanianu baru, wykazują takie same zmiany, pozwoliło na zastosowanie zarówno piezoelektrycznych i odwrotnych zasad piezoelektrycznych w zastosowaniach przemysłowych, w tym opracowanie brzęczyka Piezo.
