DNS, który oznacza "System nazw domenowych", działa jak książka telefoniczna, która przekształca nazwę domeny lub nazwę strony internetowej w adres IP (Internet Protocol), unikalny numer identyfikujący każde urządzenie w sieci. DNS umożliwia użytkownikom wyszukiwanie strony internetowej lub wysyłanie e-maili za pomocą niezapomnianej nazwy, zamiast konieczności pamiętania i wpisywania adresu IP.
Na przykład, każdy z działającym połączeniem internetowym może po prostu wpisać "facebook.com" w przeglądarce internetowej, aby dostać się na stronę Facebooka. Najpierw komputer łączy się z serwerem DNS, aby wyszukać adresy IP Facebooka, z których jeden to 69.63.181.15. Ten proces nazywa się rozpoznawaniem nazw DNS. Następnie komputer komunikuje się z serwerem odpowiadającym adresowi IP, umożliwiając użytkownikowi wyświetlenie witryny Facebooka. Przeglądarka internetowa może nadal wyszukiwać witrynę za pomocą adresów IP, ale nazwy domen, takie jak Facebook.com lub Google.com, są znacznie łatwiejsze do zapamiętania niż ciąg cyfr.
Początki DNS sięgają epoki ARPANET, kiedy Stanford Research Institute prowadził bazę danych nazw serwerów i odpowiadających im adresów numerycznych w pliku hosts.txt. Ponieważ sieć szybko się rozwijała, proces musiał zostać zautomatyzowany. To utorowało drogę do rozwoju pierwszych serwerów DNS.
