Rurka kapilarna wykorzystuje właściwości cieczy, takie jak kohezja, przyczepność i napięcie powierzchniowe, aby nanieść ciecz na wewnętrzne ścianki wąskiej rurki. Umożliwia to wznoszenie się cieczy, takiej jak krew lub woda. podnieść rurkę nawet pod wpływem sił grawitacji.
Rurki kapilarne są często używane w gabinetach lekarskich do pobierania próbek krwi. Krew jest zrobiona głównie z wody. Woda ma wrodzone właściwości fizyczne, które sprawiają, że przykleja się do siebie (kohezji), jak również innych powierzchni (przyczepność). Kiedy wąska rura jest umieszczona w kontakcie z wodą, kilka cząsteczek przyczepia się do wewnętrznej części rurki. Następnie, spójność i napięcie powierzchniowe wody powoduje, że inne cząsteczki wody podążają za pierwszymi wznoszącymi się rurkami. Ta czynność jest często nazywana "wspinaniem się" lub "wchłanianiem".
Wielkość otworu w kapilarze określa, w jakim stopniu może wznieść się ciecz; im mniejszy otwór, tym dalej ciecz może unosić się pod wpływem siły grawitacji. Jeśli rurka kapilary jest trzymana pionowo, ciecz w końcu przestaje się wspinać, z siłami równoważonymi między grawitacją a działaniem wspinaczkowym. Materiał, z którego wykonana jest tuba kapilarna, może również wpływać na to, jak daleko podnosi się ciecz, z powodu różnych sił tarcia powierzchniowego.
