Według Union College żarówka działa jako obciążenie w obwodzie elektrycznym. Bańka szklana zawiera drut, który nagrzewa się prądem elektrycznym, a ciepło powoduje, że przewód świecić na biało i emitować światło widzialne.
Mały drut wewnątrz żarówki nazywa się filamentem i jest wykonany z wolframu. Wolfram jest używany, ponieważ ma bardzo wysoką temperaturę topnienia 6,580 stopni Fahrenheita i ponieważ, jako metal, może przewodzić elektryczność. Tlen jest usuwany z bańki i zastępowany innym gazem, który nie pozwala na spalanie w ekstremalnym cieple; dlatego wolfram świeci na biało. Żarówka ma żarnik wolframowy przymocowany do metalowej podstawy, która styka się z wnętrzem gniazda świetlnego, umożliwiając utworzenie obwodu elektrycznego, dopóki przełącznik świateł jest w pozycji włączonej. Jeśli w szklance żarówki pojawi się mała szczelina, powietrze natychmiast wypiera gaz, powodując zapalenie wolframu i pozostawiając czarne pozostałości na wnętrzu żarówki.
Żarówki wypalają większość swojej energii jako ciepło, a światło stanowi efekt uboczny. Ciepło jest tym, co powoduje, że szkło słabnie wraz z upływem czasu, gdy cząsteczki rozszerzają się i kurczą.
