Emerytowani księża katoliccy mogą mieszkać w domach spokojnej starości, prywatnych domach lub mieszkaniach wspomaganych; mogą także mieszkać w rektoratach parafialnych na zaproszenie proboszcza. Podczas gdy emeryci księża nie są już odpowiedzialni za codzienne zarządzanie parafią, często mają inne obowiązki i wkład, jaki tylko mogą. Na przykład emeryci księża mogą nadal odprawiać msze, słuchać spowiedzi, opiekować się chorymi i wykonywać inne obowiązki, aby pomóc swoim parafiom.
Kościół katolicki w Stanach Zjednoczonych ma niedobór powołań kapłańskich; dlatego więcej emerytowanych kapłanów jest powołanych, aby służyć swoim wspólnotom, udzielając sakramentów. Należą do nich Komunia Święta, Pojednanie i Sakrament Chorych. Emerytowani kapłani mogą również pomagać pastorom, utrzymując je z dala od poczucia izolacji, udzielania rad i wypełniania cotygodniowych mszy. W dużych parafiach emerytowani księża mogą nawet zawierać małżeństwa i przewodniczyć pogrzeby.
Katolicy wspierają emerytowanych księży, składając ofiary na masie i przyczyniając się do corocznych zabiegów podnoszących fundusze, które pomagają pokryć emerytalne i zdrowotne potrzeby księży. Ponadto kapłani otrzymują roczną pensję od Kościoła za swoją pracę; wielu księży uczestniczy w planach emerytalnych i wykorzystuje te pieniądze, aby pokryć koszty utrzymania po przejściu na emeryturę. Emerytura może przynieść nowe wydatki dla księży, którzy przenoszą się z plebanii parafii, aby mieszkać w prywatnym mieszkaniu lub domu, w tym czynsz, utrzymanie i narzędzia.
W niektórych przypadkach kapłani mogą przenieść się do rezydencji, takiej jak Rezydencja św. Jana Pawła II dla kapłanów w Georgetown w Teksasie. Ten dom spokojnej starości zapewnia wspólnotę dla emerytowanych księży. Pomaga im przejść z zajętego życia parafialnego, w którym wielu księży czuje się jak w domu, do wolniejszego tempa przejścia na emeryturę. Rezydencja św. Jana Pawła II stara się także utrzymywać kontakt księży ze społecznościami, którym służyły.
