Krzemian trójwapniowy, zwany także alitem, jest jednym z najobficiej występujących związków w cemencie i ma wzór chemiczny Ca3SiO4. Skróconą formułą jest C3S. Innym obfitym związkiem w cemencie jest krzemian diwapniowy, który ma wzór Ca2SiO5 lub C2S w skrócie.
Chociaż istnieją różne rodzaje cementu, cement portlandzki jest najczęściej używany do ogólnych celów. Ten rodzaj cementu powstaje przez kruszenie i mielenie tlenku wapnia, tlenku glinu, gipsu, krzemionki i żelaza. Wszystkie te składniki, z wyjątkiem gipsu, są podgrzewane do 2600 stopni Celsjusza, tworząc pośrednią substancję o nazwie klinkier, a następnie gips dodaje się po ochłodzeniu.
Oprócz krzemianu trójwapniowego i krzemianu diwapniowego niektóre inne związki składające się na klinkier obejmują glinoferryt tetrawaprylu, glinian trójwapniowy i tlenek potasu. Każdy związek zapewnia cementowi ważne właściwości.
Glinian trójwapniowy, który ma wzór chemiczny Ca3Al2O6 i skróconą formułę C3A, nie zapewnia cementowi dużej wytrzymałości, ale jest niezbędny do uwalniania ciepła podczas etapu produkcji. Tymczasem krzemian trójwapniowy twardnieje szybko i pomaga wcześnie cementować. Znaczną część wczesnej wytrzymałości cementu przypisuje się jego zawartości krzemianu trójwapniowego. Po około tygodniu, krzemian diwapniowy zapewnia dodatkowe wzmocnienie siły.
