Prania prania używa się wody i detergentu do usuwania brudu, plam i nieprzyjemnych zapachów z materiału, podczas gdy do czyszczenia na sucho używa się rozpuszczalnika innego niż woda. Wczesne czyszczenie na sucho wykorzystywało rozpuszczalniki na bazie ropy naftowej, takie jak nafta, benzyna i tetrachlorek węgla. Od czasów II wojny światowej niepalny perchloroetylen jest preferowanym rozpuszczalnikiem do czyszczenia na sucho, zgodnie z HowStuffWorks.
Chociaż nazwa procesu to czyszczenie na sucho, nie jest to proces suchy. Ubrania są umieszczane w dużej maszynie, podobnie do pralki używanej w domu. Zamiast napełniania wodą, maszyna napełnia rozpuszczalnikiem. Po zakończeniu cyklu, suchy pranie schnie, modeluje i naciska.
Podczas gdy perchloroetylen pozostaje w użyciu w 85 procentach pralni chemicznych, pojawiają się rosnące obawy dotyczące jego stosowania. Według NYC Recycles jest to toksyczny środek chemiczny i potencjalny czynnik rakotwórczy. Nowy Jork zakazał instalacji nowych maszyn perkomatowych w środkach czyszczących znajdujących się w budynkach mieszkalnych. Wymaga to firm, które do 2020 roku nadal używają perk jako ruch rozpuszczalnika do budynków niemieszkalnych.
Niektóre pralnie chemiczne używają alternatyw. Maszyny sterowane komputerowo umożliwiają mokre pranie praktycznie wszystkich tkanin, z wyjątkiem wełny, bez powodowania kurczenia się lub utraty kształtu odzieży. Skroplony dwutlenek węgla jest bezpieczniejszym rozwiązaniem stosowanym przez niektóre środki do czyszczenia na sucho. Inni wybierają silikonowy rozpuszczalnik, który po zużyciu ulega degradacji do wody, piasku i dwutlenku węgla.
