FDM, czyli zwielokrotnienie z podziałem częstotliwości, oraz TDM, lub multipleksowanie z podziałem czasu, są dwoma sposobami włączania informacji do systemu. Jednak multipleksowanie z podziałem częstotliwości wykorzystuje system, który wysyła wszystkie częstotliwości nośne niezależnie od siebie. Natomiast multipleksowanie z podziałem czasu wysyła sygnały cyfrowe, które wykorzystują te same częstotliwości nośne na tym samym nośniku.
Według RFWireless World, multipleksowanie jest procesem, w którym pewne typy urządzeń telekomunikacyjnych mogą jednocześnie przesyłać różne pociągi sygnałów do jednego kanału. Łączy on informacje zawarte w sygnałach w jeden system i umożliwia jego interpretację przez inny sprzęt. Istnieje wiele różnych metod multipleksowania. Istnieją zarówno analogowe, jak i cyfrowe metody multipleksowania informacji.
Multipleksowanie z podziałem czasu jest metodą cyfrową, chociaż może mieć aplikacje analogowe, a multipleksowanie z podziałem częstotliwości jest analogowe. Kluczowa różnica między tymi dwoma metodami polega na oddzieleniu częstotliwości nośnych. Podczas gdy multipleksowanie z podziałem częstotliwości utrzymuje każdą z tych częstotliwości oddzielnie, multipleksowanie z podziałem czasu nie działa. Gdy częstotliwości nie są oddzielone od siebie, sygnały nadawcze mogą być przeplatane. Oba systemy mają aplikacje w różnych branżach, takich jak radio i telewizja. Czasami są używane w połączeniu ze sobą, w zależności od ich mocnych stron.
