Wielka schizma zachodnia, w przeciwieństwie do Wielkiej Schizmy Wschodu i Zachodu, wywarła głęboki destabilizujący wpływ na wiarę ludzi w instytucję Kościoła katolickiego. Przede wszystkim poważnie pogarszała prestiż i zakładała autentyczność papieskiej władzy.
Ponieważ kryzys schizmy otoczył istnienie wielu równoczesnych pretendentów do papieskiego tronu, spowodował rozłam w lojalności, szczególnie wśród katolickich europejskich władców. Na przykład Francja, Aragonia, Kastylia, Szkocja i Sabaudowie poparli papieża na tronie w Awinionie, który był pod rządami króla Francji, podczas gdy Anglia, Węgry, Portugalia, Święte Cesarstwo Rzymskie i państwa skandynawskie poparły ten, który mieszka w Rzymie. . Nawet poszczególne miasta, takie jak Brugia, rozwinęły różne frakcje, które często patrzyły na siebie nawzajem z fanatyczną nienawiścią.
Oprócz osłabienia wyglądu papiestwa w całej Europie, schizmę również wzbudziło większą niechęć do niej, powodując, że ogromna liczba katolików patrzyła na swoje działania i motywy z bezprecedensową podejrzliwością. Dodatkowo, ponieważ papieskie przywództwo zawiodło tak katastrofalnie, niektórzy katoliccy myśliciele zaczęli opracowywać soborową teorię, która opowiadała się za radą reprezentującą całe chrześcijaństwo za najwyższą władzę rządzącą wiarą, tworząc byt, który nawet przewyższyłby samego papieża, w teorii .
Ostatecznie, opór Wielkiego Zachodniego Schizma bezpośrednio przewidywał kłopoty i pretensje, które wywołują protestancką reformację, która historycznie nastąpiła niecałe dwa wieki później.
