W latach dwudziestych kobiety wychowywały swoje hemliny, kołysały się i nosiły kapelusze z kloszami. Ten kierunek w modzie odzwierciedlał amerykański dobrobyt i zmieniające się nastawienie do kobiet.
Gdy kobiety zaczęły zdobywać nowe wolności społeczne, ich stroje stały się mniej konserwatywne. Podczas gdy kobiety starszych pokoleń nadal nosiły staroświeckie stroje, młode kobiety miały ochotę na odzież sportową. W poprzednim dziesięcioleciu suknia tubularna zyskała na znaczeniu. W latach dwudziestych tej sylwetce nadawano szczeliny, plisy i gromady. To dało młodym kobietom większy zakres ruchu i pozwoliło im dołączyć do szaleństw tańca, takich jak Charleston. Jednym z najwybitniejszych projektantów mody w tamtym czasie był Jean Patou. Specjalizował się w porannych sukienkach, strojach sportowych i luksusowej odzieży sportowej.
W latach 20. standardowy strój dla młodych kobiet obejmował klosz, sukienkę w talii i bob. Krótkie włosy postrzegano jako radykalną modę na początku lat dwudziestych, ale pod koniec dekady był to akceptowany styl.
Zmiany w modzie w latach dwudziestych XX w. były wywołane zmieniającym się klimatem społecznym. Giełda kwitła, Prohibicja została zignorowana, nowa muzyka ustąpiła miejsca nowym tańcom, a kobiety wreszcie mogły głosować. Kobiety korzystały z coraz bardziej liberalnej atmosfery społecznej i nosiły ubrania odpowiednie do czasu.
