Preambuła i 11 zamówień wymienionych w Podstawowych zarządzeniach w Connecticut zarządzały kolonią od 1639 r. aż do 1662 r. Ten dokument, który rządził Hartford, Windsor i Wethersfield, był zgodny z innymi kodeksowymi przepisami w Nowej Anglii. czas, z wyjątkiem bardziej zwartej formy. Fundamentalne zarządzenia Connecticut zostały zainspirowane kazaniem Thomasa Hookera z 31 maja 1638 r.
Fundamentalne zarządzenia Connecticut zakazały, by kolonia wybrała jednego gubernatora i sześciu urzędników. Nikt nie może służyć jako gubernator więcej niż raz na dwa lata. Sąd, lub wybrany organ ustanowiony przez Fundamentalne zarządzenia Connecticut, zwoływany był co roku we wrześniu i kwietniu. Podczas jesiennej kadencji mężczyźni byli mianowani przez posłów z każdego miasta na gubernatora i sędziego. W każdym kwietniowym okresie odbywały się wybory, co oznacza, że kadencja gubernatora trwała zaledwie rok.
Gubernator i sędziowie pełnią funkcję wyższej izby Sądu w Connecticut. Wolnomularze w każdym mieście wybierają posłów, przedstawicieli każdego miasta na sesjach Sądu. Sąd rozpatrywał stan prawny, obowiązki administracyjne, proces sądowy i władzę wykonawczą nad Connecticut, bez wzmianki o Anglii lub angielskiej monarchii.
Mimo purytańskiego pochodzenia preambuły, wyborcom nie przypisano żadnego testu religijnego. Sąd był uważany za najwyższą władzę kolonii do momentu sporządzenia karty stanu Connecticut w 1662 r. Podstawy zarządzeń w Connecticut opierały się na podobnym dokumencie w Massachusetts.
