W Biblii górny pokój był komorą dachową zbudowaną nad głównym budynkiem, zwykle w celu spędzania wolnego czasu. Pokój górny jest najbardziej znany jako ustawienie Ostatniej Wieczerzy.
W Starym Testamencie wyższe sale znajdowały się zwykle w domach królów i bogatych. Niektóre wersety, takie jak 1 Król. 17:19, wskazują na wyższe pokoje, czasami służące pokojowi gościnnemu. Podobnie, Mark 14: 13-15 stwierdza, że uczeń ofiarował swoją posługę w górnym pokoju Jezusowi Chrystusowi i jego apostołom. Bliskość, jaką Jezus i apostołowie podzielili podczas Ostatniej Wieczerzy, może świadczyć o tym, że pokój górny służy również do przeżywania prywatności.
Do czasu pisania Nowego Testamentu wyższe sale były bardziej powszechne w żydowskich domach. Oprócz górnego pokoju używanego przez Jezusa, komnata dachu pojawia się w historii Pięćdziesiątnicy po śmierci Chrystusa, w historii Tabitha i w historii Eutychusa. Ciało Tabithy opłakiwano w komorze dachowej; jest to kolejny przykład wykorzystania pokoju w prywatnych sprawach.
Zgodnie z Dziejami Apostolskimi 1:15, w komorze dachowej Pięćdziesiątnicy przebywało 120 uczniów. W przeciwieństwie do Ostatniej Wieczerzy, ta liczba pokazuje, że wielkość górnych pokoi może się znacznie różnić w zależności od domu. Podobnie, Dz. 20 mówi, że Eutychus musiał siedzieć w oknie górnej komory z powodu swojej zatłoczenia. W szczególności, Biblia stwierdza, że Eutychus spadł z trzeciej opowieści, co pokazuje, że wyższe pokoje nie pojawiały się wyłącznie na szczycie jednopiętrowych domów.
