Miasta-państwa Grecji znajdowały się na suchych, zalesionych, górzystych półwyspach i wyspach. Około 80% całego greckiego gruntu pokrytego górami nie było żadnych miast ani wiosek więcej niż około 10 mil od góry. W pobliżu znajdowało się także kilka aktywnych wulkanów, w szczególności wulkan, który zniszczył cywilizację minojską na Santorini, co przyczyniło się do częstych trzęsień ziemi w regionie.
Woda była również ważna dla starożytnych Greków. Żadne miasto nie znajdowało się więcej niż 50 mil od oceanu, a duża liczba miast została zbudowana w pobliżu lub na linii brzegowej. Suchy klimat wywołany przez górzysty teren Grecji sprawił, że słodka woda stała się premią. Większość rzek i źródeł została uznana za swojego boga lub nimfę jako obrończyni, a wiele z nich uznano za miejsca święte.
Niewiele większych gór było bez powiązanego boga lub zestawu mitów. Wulkany kojarzyły się także z bogami, którzy, jak sądzono, wykuwali broń i narzędzia w gorących głębinach. Góry również utrzymywały
jaskinie, które często kojarzone były z kultami lub, w przypadku jaskiń w pobliżu wulkanów, widzących i mistyków. Wyrocznia delficka znajdowała się w takiej jaskini pod świątynią Apollina. Tutaj Grecy wierzyli, że Pythia, kapłanka-widząca, wdychała opary emitowane z podłogi i rzekomo mówiła proroctwa o bogach.
