Techniki dramatyczne obejmują urządzenia literackie i elementy inscenizacji określone przez dramaturga, reżysera lub kierownika etapu. Dramatyczna technika jest używana przez dramaturga w celu wzmocnienia emocjonalnego, dźwiękowego i wizualnego wrażenia publiczności oraz podkreślenie znaczenia skryptu, według Davida Farmera z Drama Resource.
Literackie urządzenia, które są często używane w dramatycznych produkcjach, to konflikty, zapowiedzi, obrazy, personifikacja, satyra, symbolika i tematyka, zgodnie z Robertem DiYanni w Słowniczku terminów dramatycznych McGraw-Hill. Te literackie urządzenia pomagają dodać warstwy znaczeń, które ludzie odczuwają podczas czytania lub oglądania opowieści. Te dodatkowe warstwy znaczeniowe sprawiają, że historie są bardziej uniwersalne i zwiększają poczucie dramaturgii.
Według Wikipedii dramaturg często opisuje sceny, postacie, scenografię i inne aspekty gry, aby kierować czytelnikiem, reżyserem lub aktorem w ich doświadczeniach. Konkretne dramatyczne techniki stosowane przez dramaturgów mogą obejmować tworzenie formalnych obrazów w ramach inscenizacji; przełamanie tak zwanej "czwartej ściany" (w której aktor przemawia bezpośrednio do publiczności); krotochwila i inna komedia fizyczna; i przełamywanie narracyjnej linii czasu za pomocą flashforwards lub retrospekcji.
Reżyser lub kierownik sceny często wprowadza własne interpretacje tematu lub scenariusza jako komentarz społeczny lub polityczny, lub w celu osiągnięcia innego artystycznego celu. Jak wskazuje Wikipedia, reżyser i kierownik sceny mają najbardziej fizyczną kontrolę nad produkcją, dokonując wyborów dotyczących oświetlenia, dźwięku, zestawów, rekwizytów i kostiumów, które napędzają dźwiękowy i wizualny wpływ produkcji.
