Titanic zatonął 15 kwietnia 1912 podczas dziewiczej podróży z Southampton do Nowego Jorku. Liczba ofiar śmiertelnych została oszacowana na ponad 1500 osób.
Na początku XX wieku wybuchła ostra konkurencja między liniowcami oceanicznymi a firmami żeglugowymi, które usiłowały zbudować największe i najszybsze statki. Po uruchomieniu Titanica był największym statkiem jaki kiedykolwiek zbudowano. Klejnot floty White Star Line miał 882 stopy długości i musiał spalić 600 ton węgla, aby mógł dalej pracować. W swojej fatalnej dziewiczy rejsie posiadało 2240 pasażerów, ale mogło pomieścić 2435 pasażerów i 900 członków załogi przy pełnej przepustowości.
Titanic był nie tylko znany jako duży statek, ale także jako luksusowy liniowiec pierwszej klasy. Posiadał basen, siłownię, łaźnię turecką, kort do squasha i własną gazetę. Jego bogate wnętrza czerpały inspirację z londyńskiego hotelu Ritz i były wyłożone dębowymi wielkimi schodami ozdobionymi obrazami i cherubinami.
Statek został uznany za "niezatapialny", ale pomimo tego twierdzenia miał krytyczną wadę konstrukcyjną. Chociaż statek zawierał wodoszczelne przedziały w grodziach, woda mogłaby przelać się nad każdą poszczególną grodzią do następnej. Ponadto Titanic mieścił tylko tyle łodzi, aby pomieścić 1 178 osób, co stanowi mniej więcej jedną trzecią całkowitej liczby pasażerów i załogi.
Titanic zakończył swój bieg 15 kwietnia 1912 roku, kiedy uderzył w górę lodową u wybrzeży Nowej Fundlandii. Do słynnych ofiar katastrofy należą kapitan statku, Edward Smith, pierwszy oficer, William McMaster Murdoch, Benjamin Guggenheim i John Jacob Astor IV, który był najbogatszym pasażerem na pokładzie. Do sławnych ocalałych należą Noel Leslie, Hrabina Rothes i Molly Brown.
