Główną cechą socjologii jest to, że jest nauką społeczną, ponieważ zajmuje się społecznym światem i jest normatywną dyscypliną, ponieważ ogranicza się do stwierdzeń na temat rzeczy, które istnieją. Jest to czysta nauka, ponieważ jej głównym celem jest zdobywanie wiedzy o ludzkości.
Inną cechą socjologii jest to, że jest ona nauką abstrakcyjną, ponieważ interesuje ją forma i wzory interakcji międzyludzkich. Jest to uogólniająca nauka, ponieważ obejmuje badanie ogólnych praw interakcji międzyludzkich.
Niektóre z głównych teoretycznych perspektyw socjologii obejmują perspektywę ewolucyjną, perspektywę funkcjonalizmu i perspektywę konfliktu. Perspektywa ewolucyjna analizuje wzorce zmian w społeczeństwach, aby ustalić, czy istnieją jakieś ogólne sekwencje. Ta perspektywa wyjaśnia ewolucję ludzkich społeczeństw.
W perspektywie funkcjonalizmu społeczeństwa postrzegane są jako oparte na harmonijnej organizacji wartości i norm. Funkcjonalizm postrzega społeczeństwo jako stabilny system operacyjny, w którym każda grupa istnieje i rozwija się, ponieważ pozostaje funkcjonalna. Perspektywa konfliktu nie zgadza się z perspektywą funkcjonalistyczną, ponieważ uważa, że społeczeństwo znajduje się w ciągłym stanie konfliktu. Teoretycy konfliktu uważają, że zakładana harmonia widziana przez funkcjonalistów jest wynikiem dominujących grup, które narzucają swoją wolę innym członkom społeczeństwa.
