Czynnikami identyfikującymi biżuterię w stylu vintage są produkty wykonane ze szkła, kamienia i metali nieszlachetnych, kolorowe kamienie i duże, odważne, jaskrawe naszyjniki, bransoletki i wisiorki, które odzwierciedlają trendy w określonym czasie. Biżuteria kostiumowa powstała pod koniec lat dwudziestych i zyskała rozgłos w latach 30. XX wieku. W przeciwieństwie do drobnej biżuterii, biżuteria stworzona została przede wszystkim do użytku z konkretnymi strojami, zgodnie z Muzeum Historycznym Wisconsin, i nie była przeznaczona do przekazywania kolejnych rodzin przez kolejne pokolenia.
Biżuteria kostiumowa, podobnie jak inne klejnoty, zmieniała się z biegiem czasu. W latach dwudziestych XX wieku twórcy biżuterii uchwycili w swoich produktach styl Art Deco i style klapy. Modna i przyciągająca wzrok biżuteria, np. Wisiorki indiańskie, smocze naszyjniki i bransoletki pokryte serduszkami, są przykładami biżuterii kostiumowej z tego okresu. W latach dwudziestych ubiegłego wieku projektantka mody Coco Chanel weszła na rynek biżuterii. Bransoletki i naszyjniki Chanel zawierały odważne kawałki, takie jak zwierzęta i kwiaty.
Biżuteria kostiumowa z lat trzydziestych i czterdziestych wykonana jest głównie z bakelitu, który jest trwałym i tanim tworzywem sztucznym. Bakelit jest dostępny w wielu kolorach, w tym Salmon and Apple Juice. Bakelit jest łatwy do manipulowania i tworzy gładkie, wypolerowane koraliki i kamienie, które charakteryzują biżuterię kostiumową z tej epoki, według Collectors Weekly.
W latach 60. abstrakcyjne kawałki, kąty i odważne kolory charakteryzowały biżuterię. Bransoletki były również popularne. Kilka ruchów artystycznych, w tym czeski, kubizm i abstrakcyjny ekspresjonizm, silnie wpłynęły na projekty biżuterii. Jednocześnie jubilerzy, tacy jak Eisenberg i Hobe, wprowadzili niskobudżetową delikatną biżuterię kostiumową, która przypominała perły, srebro i diamentową biżuterię, która zdominowała piękny krajobraz biżuterii.
