Od 2015 r. istnieją dwa główne typy dysków twardych: dyski z mechanicznymi dyskami twardymi lub dyski twarde wykorzystujące technologie pamięci magnetycznej i nowsze dyski półprzewodnikowe flash lub dyski SSD. Napędy często różnią się pod względem stosowanych technologii, szybkości przesyłania danych oraz interfejsów danych i zasilania.
Mechaniczne dyski twarde są bardziej podatne na uszkodzenia spowodowane przez wibracje niż dyski półprzewodnikowe, które nie mają ruchomych części. Dyski półprzewodnikowe mają również tendencję do szybszego losowego i sekwencyjnego odczytu i zapisu szybkości przesyłania danych, ale zwykle są droższe niż tradycyjne dyski mechaniczne.
Dyski twarde różnią się także w zależności od oferowanych przez nie interfejsów magistrali komputerowej. Starsze wewnętrzne mechaniczne dyski często wykorzystują zintegrowaną elektronikę napędową lub interfejsy IDE, podczas gdy nowsze używają złącz Serial ATA lub SATA. Zewnętrzne dyski twarde zwykle zawierają USB lub zasilane zewnętrzne porty SATA lub eSATAp. Wysokiej klasy dyski półprzewodnikowe czasami używają szybkich złączy PCI Express.
