Wady płyty gofrowanej obejmują trudną do pokonania penetrację, wymaganie specjalnego szalunku, większą wysokość od podłogi do podłogi i niski wskaźnik ognioodporności. Inną wadą płyt gofrowych jest ich długa żywotność. trudności w utrzymaniu czasu, gdy są budowane na terenie reaktywnym.
Płyty waflowe składają się z równomiernie rozmieszczonych żeber w układzie dwukierunkowym. Nie jest to powszechna forma konstrukcji ze względu na niski współczynnik ognioodporności i koszty szalunku. W przypadku dwugodzinnej oceny pożaru wymagana jest grubość żeber wynosząca 125 milimetrów i grubość płyty 120 milimetrów.
Oszczędności związane ze zmniejszoną ilością betonu i zbrojeniem związanym z płytami gofrowanymi są kompensowane przez komplikacje w deskowaniu i zbrojeniu. Jednak komplikacje szalunkowe można zminimalizować za pomocą standardowego, modułowego szalunku wielokrotnego użytku.
Ciągłe monitorowanie podczas budowy jest wymagane przy układaniu płyt gofrowanych na trudnych typach gleby. Podczas pracy z trudnymi rodzajami gruntu i płyt gofrowych należy uwzględnić długoterminowe względy i obliczenia, należy dokonać oceny spójności gruntu i przeprowadzić badania okolicznych obszarów pod kątem obróbki i zagospodarowania terenu. Mogą być wymagane korekty, takie jak umieszczenie podjazdu po przeciwnej stronie budynku niż planowano. Z czasem mogą pojawić się problemy, takie jak pęknięcia podłóg.
