Cement to drobny, szary proszek, który jest używany jako materiał wiążący konstrukcję. Po zmieszaniu z wodą cement reaguje chemicznie i staje się twardy i silny. Cement jest klasyfikowany jako hydrauliczny lub niehydrauliczny, w zależności od tego, jak miesza się z wodą.
Cement niehydrauliczny nie twardnieje pod wodą ani w wilgotnych warunkach. Niektóre substancje chemiczne dodaje się do cementu hydraulicznego, który ustawia się pod wodą lub w mokrych warunkach.
Cement powstaje przez połączenie krzemu, aluminium, żelaza, wapnia i innych substancji chemicznych w kontrolowanej mieszaninie. Inne materiały dodane do mieszaniny obejmują kredę, glinę, łupek i wapień. Po połączeniu składniki tworzą twardą substancję, która jest zmielona na cement.
Cement jest również znany jako cement portlandzki. Został on wynaleziony przez Anglika Josepha Aspdina w 1824 roku i został nazwany na podobieństwo do wapienia z wyspy Portland. Słowo cement pochodzi z czasów Rzymian, których termin opus caementicium odnosi się do muru podobnego do współczesnego betonu.
Cement portlandzki jest głównym składnikiem betonu, który powstaje przez dodanie skały, piasku i wody w celu utworzenia pasty, która twardnieje. Beton zostaje wzmocniony przez dodanie większej ilości cementu i zostaje osłabiony przez dodanie większej ilości wody. Beton wykorzystywany jest w większości budynków, mostów i tuneli ze względu na swoją wytrzymałość. Wilgoć i szkodniki go nie osłabiają i mogą wytrzymać większość klęsk żywiołowych, w tym trzęsienia ziemi i huragany.
