Salvador Dali używał technik surrealistycznych, przede wszystkim paranoicznej metody transformacji krytycznej, aby osiągnąć wyjątkowe efekty wizualne w swoich dziełach. Salvador Dali opracował swój unikalny styl artystyczny w latach 30. XX w., opierając swoją pracę na koncepcji irracjonalna wiedza. Salvador Dali pojawił się na scenie artystycznej podczas ruchu surrealistów i wykorzystał swoją wyjątkową zdolność do osiągnięcia paranoialnego i halucynogennego stanu, tworząc obrazy i rysunki ukazujące zmienione interpretacje rzeczywistości.
Salvador Dali opracował surrealistyczną technikę paranoi w celu zbadania świata podświadomości. Dzięki tej technice Dali wprowadził nowe sposoby patrzenia na sceny i ustawienia. Dali uznała paranoiczną metodę transformacji krytycznej za kombinację irracjonalności i zniekształconej percepcji. Dali, choć nie sklasyfikowany jako szalony, posiadał wyjątkową zdolność do angażowania się w samopowstający stan paranoidalny lub halucynogenny, bez użycia narkotyków lub alkoholu. Dali często osiągał te zmienione stany psychiczne na jawie, chociaż przyznał się również do żywych i egzotycznych snów. Dali zaprosił wielbicieli i innych artystów do odkrywania podświadomości poprzez swoje dzieła. Wyraził swoje wyjątkowe wizje głównie poprzez obrazy olejne, które różniły się rozmiarem i złożonością. Jego prace to połączenie fantastycznych obrazów, prawdziwych obiektów i zmienionych pejzaży, by stworzyć nadrealistyczny efekt. Dali używał światła i cienia, by stworzyć dramatyczny efekt i często występował w swoich pracach.
