Kobiety z niższej klasy w erze elżbietańskiej były zmuszane przez prawo do noszenia ubrań wykonanych z taniego materiału w matowych lub jasnych kolorach. Biedni mężczyźni i kobiety układali ubrania ze skóry owczej, lnu lub wełny, a czasem ozdabiali swoje stroje cekinami lub aksamitnymi wykończeniami.
W epoce elżbietańskiej moda była dosłownie podyktowana Prawami Sumptuary, czyli "Statutami Stroju", wprowadzonymi przez królową Elżbietę I w czerwcu 1574 r. Jasne kolory, bogate tkaniny i niektóre drogie materiały uznano za znaki luksusu i rangi. były zarezerwowane dla osób o najwyższej randze społecznej. Tylko królowa, jej matka, siostry i córki mogły nosić fioletowy jedwab zgodnie z prawem. Nawet niektóre futra zwierząt mogły być noszone tylko przez kobietę o określonej randze.
Z powodu ograniczeń prawa odziedziczającego, chłopi zaczęli ciąć zewnętrzne warstwy swoich sukienek lub dubletów, aby pokazać zderzający się kolor warstwy pod spodem. Będą wydmuchiwali materiał pod spodem, aby uwydatnić zderzające się kolory i tkaniny. Jedynymi akcesoriami, które pozwalały kobietom z niższej kategorii, były aksamitne, tafta i jedwabne ozdoby, o ile miały odpowiedni kolor, oraz guziki na czapkach, płaszczach, płaszczach i czapkach.
