Amerykańscy pionierzy nosili ubrania zaprojektowane z myślą o praktyczności i wytrzymałości, które najczęściej były robione przez kobiety w gospodarstwie domowym. Pionierzy potrzebowali długich rękawów, aby chronić swoje ramiona przed słońcem lub roślinnością i wytrzymałymi butami, aby wytrzymać znaczne obciążenie podczas chodzenia. Oni również nosili czapki z rondami, aby chronić oczy i twarze przed słońcem.
Preferowane były proste ubrania z prostymi zapięciami, takie jak krawaty lub guziki, ponieważ były proste w obróbce i naprawie. Kobiety często nosiły marszczenia na spodniach spódnic, ale nie jako modne, ale jako sposób na wydłużenie ubrań, które się skurczyły lub które wyrosły. Zastosowano także falbany, aby zastąpić spódnice z wytartymi spódnicami w dobrych spódnicach. Mężczyźni nosili szelki, by trzymać spodnie z luźnymi nogawkami. Dzieci ubrane tak jak ich rodzice, często w starych strojach przyciętych, aby je dopasować. Nawet zużyte ubrania rzadko były wyrzucane. Zamiast tego zostały pocięte i użyte do kołdunów, ścierek do czyszczenia lub farszu.
Dla początkujących pionierów trudno było znaleźć ubrania, więc kobiety kręciły się i tkały własną tkaninę, która często była mieszanką bawełny i wełny, zwaną "linsey-woolsey". Później, gdy pionierzy ruszyli na zachód w bezdrzewne równiny, łatwiej było zdobyć całe płótno od kupców, niż transportować lub budować nowe krosno. Pionierzy zdecydowali się na wytrzymałe, trwałe materiały, takie jak grube muśliny i twillery.Ponieważ odzież była w większości ręcznie robiona przez żony i córki, niewiele osób miało duże szafy. Kiedy było zimno, pionierzy często nakładali więcej warstw zamiast inwestować w cięższe szaty, a kobiety nosiły fartuchy, aby chronić cenniejsze spódnice i sukienki.
