Nie ma faktycznej daty odkrycia dla Hiszpanii. Jednak nagrana historia pokazuje, że kraj był najpierw rozliczany przez różne grupy, zanim został włączony do Imperium Rzymskiego około 206 roku B.C.E.
Hiszpania to południowo-zachodni naród europejski otoczony przez Ocean Atlantycki, Zatokę Biskajską, Morze Śródziemne i Pireneje. Położona na południowy zachód od Francji, Hiszpania obejmuje 85% Półwyspu Iberyjskiego, a reszta jest zajęta przez najbliższego sąsiada Portugalię.
Przez całe istnienie Hiszpanii ta niegdyś znana władza była wielokrotnie podbijana i osiedlana przez obcych najeźdźców. Pierwszym, który przybył, była grupa z Libii, która weszła do Hiszpanii południowym szlakiem. Ci wcześni Iberianie zmieszali się z Celtami, którzy przyszli później, tworząc nową wielorasową grupę zwaną Celtiberianami. Ta nowa rasa podzieliła się na różne plemiona i rozproszyła się na całym półwyspie.
Inne grupy ludów założyły osady w Hiszpanii, w tym Baskowie, Fenicjanie, Grecy i Kartagińczycy. Po klęsce Kartagińczyków podczas Drugiej Wojny Punickiej, starożytni Rzymianie opanowali Hiszpanię pod dowództwem Scypiona Afrykańskiego. Około 412 ne Wizygoci kontrolowali kraj, dopóki średniowieczna muzułmańska grupa kierowana przez Tariq nie sprowadziła barbarzyńców w 711 r. Rekonwestycyjne wysiłki przeważnie katolickiej frakcji doprowadziły do kulminacji islamskich rządów w Hiszpanii wraz z upadkiem Granady w 1492 r. Związek Ferdinand II i Isabella I utorowały drogę dzisiejszej Hiszpanii.
