Stoa to długa, zadaszona ścieżka otaczająca budynek, który był używany przede wszystkim w starożytnej Grecji. Te struktury pozwoliły greckim obywatelom spotykać się i prowadzić interesy nawet w deszczowe dni i umożliwiały dyskurs społeczny i polityczny unikalny dla Grecji w okresie klasycznym.
Rzymianie używali podobnej cechy architektonicznej zwanej arkadą, ale ich wersja składała się z serii łuków wykonanych w długim korytarzu. Grecka stoa była bardziej kwadratową konstrukcją nadproża. Świątynie i arkady greckich i rzymskich świątyń miały szczególne znaczenie w dniach rytualnych, ponieważ ksiądz lub przywódca świątyni stał tam, gdy składali ofiary.
