Bazy danych zwykle używają identyfikatorów liczb, aby zapewnić, że każdy wpis ma co najmniej jeden unikalny atrybut. Te numery identyfikacyjne pozwalają użytkownikom zlokalizować każdy wpis w bazie danych, nawet jeśli inne pola nie zawierają unikatowych informacji. < /p>
Organizacje używają baz danych do przechowywania prawie każdego rodzaju informacji i umożliwiają użytkownikom wyszukiwanie informacji. Lokalizacja konkretnego rekordu może być jednak trudna, jeśli różne wpisy mają te same informacje; na przykład dwie osoby mogą mieć tę samą nazwę, co uniemożliwia odnalezienie konkretnego rekordu po nazwie. Dając każdemu wpisowi unikalny numer identyfikacyjny, użytkownicy mogą mieć pewność, że mogą uzyskać dostęp do rekordu, którego szukają.
W wielu przypadkach użytkownicy ustawiają bazę danych, aby automatycznie generować unikalny numer. Ta liczba może być sekwencyjna lub użytkownicy mogą ją ustawić, aby wygenerować liczbę losową. Dzięki umożliwieniu bazy danych wyboru liczby, użytkownicy mogą zapewnić, że każdy numer, którego używa baza danych, jest naprawdę unikalny.
Użytkownicy mogą również wprowadzić swój własny unikalny numer identyfikacyjny. Organizacje mogą na przykład wybrać numery ubezpieczenia społecznego. Jednak czyni to potencjalnie ryzykownym. Nieprawidłowe wpisanie numeru może spowodować, że baza danych będzie miała dwa wpisy pod tym, co powinno być unikalnym identyfikatorem, a przechowywanie numeru ubezpieczenia społecznego w bazie danych może naruszyć tożsamość klienta, jeśli ktoś uzyska nieautoryzowany dostęp do bazy danych.
