W "Tragedy of Hamlet" Williama Shakespeare'a, tytułowej bohaterki cierpi na wiele wad charakteru, ale najbardziej znanym w sztuce jest odwlekanie. Opóźniając swoją zemstę na jego wujek Klaudiusz, Hamlet staje się odpowiedzialny za śmierć kilku innych głównych bohaterów, w tym jego kochankę Ophelia i jego matki Gertrude.
Tragiczna wada (lub "hamartia") to idea wywodząca się z "Poetyki" Arystotelesa, która stwierdza, że każdy tragiczny bohater musi mieć poważną wadę, która prowadzi do jego upadku. "Hamlet" Shakespeare'a tworzy postać, której wady mogą być trudne do określenia, ponieważ zmieniają się w trakcie gry. Co więcej, z samego tekstu trudno jednoznacznie stwierdzić, czy niektóre cechy charakteru są autentyczne, czy też iloma może być wytworem jego udawanego szaleństwa. Jednak najgorsze konsekwencje w grze mogły zostać złagodzone, a nawet zażegnane, gdyby Hamlet zareagował szybko, zamiast czekać i debatować. Aktor Lawrence Olivier nazywa "Hamleta" tragedią człowieka, który nie mógł się zdecydować.
Hamlet jest człowiekiem wykształconym, artystycznym i filozoficznym, który stara się zaakceptować śmierć ojca i spędza dużo czasu analizując i kontemplując każdą decyzję, którą podejmuje. Hamlet radzi sobie z wieloma sprzecznymi emocjami, takimi jak pycha i zwątpienie, bezczelność i nieśmiałość, a cały wewnętrzny konflikt uniemożliwia mu skuteczne wymuszenie zemsty na nowym królu, Klaudiuszu. Hamlet ma doskonałą okazję, by zabić Klaudiusza w Akcie 3, ale sam się od tego odrzuca. Później, w tym samym akcie, myśli, że zauważa, że Klaudiusz go szpieguje, więc Hamlet wpada w panikę i dźga podsłuchującego, który okazuje się Poloniuszem. Czekając zbyt długo i działając w niewłaściwym momencie, nieumyślnie powoduje śmierć obu dzieci Poloniusza, jego przyjaciół Rosencrantza i Guildenstern, jego własnej matki i siebie, aby zabić Klaudiusza w ostatniej scenie.
