Buddyjscy mnisi i kapłani noszą ubrania, które różnią się znacznie, począwszy od szafranowych szat noszonych przez mnichów w Sri Lance i Tajlandii, po nakrycia głowy i wyszukane szaty noszone przez tybetańskiego lamę. Ubrania noszone przez mnichów podziela podstawową ideę i podobne pochodzenie, czyniąc je rozpoznawalnymi jako buddyjskie szaty.
Szaty szafranowe, które mnisi noszą, pochodzą z wielu stuleci. Buddyści wybierali kolor pomarańczowy, ponieważ był to jedyny dostępny barwnik w tym czasie i postanowili nadal używać tego koloru. Z wyjątkiem tybetańskich mnichów, którzy używają bordowej barwy, wyznawcy buddyjscy w wielu częściach Azji Południowo-Wschodniej przykleili się do pomarańczy i to pozostało kolorem wyboru dzisiaj. Szaty, które noszą buddyści, symbolizują oderwanie od materializmu i prostoty. Mnisi golili również włosy za symbol prostoty i oderwania się od materializmu.
Uważa się, że historyczny Budda nosił skromną szatę, która była zrobiona z kawałków łatanych ubrań, które były ofiarowane przez ludzi przez całe życie. Obrazy i rzeźby przedstawiają go w takiej szacie okrytej jego ciałem, często pozostawiającej prawą stronę jego nagiego ramienia. Jednak ze względu na czynniki klimatyczne i geograficzne szaty noszone przez buddyjskich mnichów Mahajany różniły się znacznie. Nosili jedwabne szaty, które były pięknie haftowane. Jednak większość mnichów, szczególnie z Japonii, Chin i Korei, nosiła bardziej surowe szaty, które miały prosty kołnierz zawieszony na szyi.
