W latach 50-tych dzieci na ogół nosiły konserwatywne, czyste ubrania. Bawełna, sztruks, dżins i flanela były popularnymi tkaninami, a wzory pledów i plecionek były powszechnie widziane.
Typowa odzież dla dziewcząt w latach 50. XX wieku składała się z bawełnianych sukienek ozdobionych plisami i kołnierzykami. Chusta, paski i bawełniany materiał w kratkę były powszechnymi wzorami tkanin. Sukienki starszych dziewcząt były nieco subtelniejsze, cięte prostszymi liniami i co najmniej do kolan. Interesujące były również takie szczegóły jak plisy, kieszenie i pasy. Spódnice były zwykle pełne i okrągłe, zwłaszcza na bardziej świąteczne okazje. Bluzki były bluzkami, swetrami lub kurtkami, często odzwierciedlającymi to, co było popularne w tym czasie w damskiej modzie, takie jak style bolerka i zapiekanka na krawędziach. Denimowe jeansy i bermudy były popularne wśród aktywnych młodszych dziewcząt. Style inspirowane stylem żeglarza pojawiły się w drugiej połowie dekady.
Młodzi chłopcy zazwyczaj nosili szorty, szelki lub spodnie. Połączono je z zapinanymi pod szyją koszulami w kraciaste lub flanelowe lub kolorowe swetry. Popularnością cieszyły się również kamizelki oraz koszulki w stylu zachodnim. Sztruks i dżins to typowe tkaniny zarówno do spodni, jak i kurtek. Starsi chłopcy nosili kurtki z liter, a także sportowe płaszcze. Pod koniec lat pięćdziesiątych pojawiły się wzory w stylu argyle oraz kamizelki i swetry preppy. Pod koniec dekady pojawiły się bardziej żywe kolory, które pojawiają się w głównym nurcie ubrań dla chłopców.
