Administracja Bezpieczeństwa i Higieny Pracy (OSHA) nie przypisuje konkretnych kolorów twardym kapeluszom i nie istnieje międzynarodowa konwencja, która przypisuje znaczenie kolorowi zużytemu. Niektórzy pracodawcy używają jednak kolorów twardych czapek pracowników, aby przekazać znaczenie, chociaż jest to ściśle wewnętrzne dla firmy lub grupy wykonawców.
Większość firm, które wymuszają kod koloru, stosuje nieformalny standard dla swoich twardych czapek. Żółte czapki są powszechnie używane przez robotników ogólnych. Niebieski jest powszechny wśród pracowników elektrycznych. Zieleń jest czasami noszona przez nowych lub stażowych pracowników, a biel jest zarezerwowana dla opiekunów i gości na miejscu pracy. Dodatkowo, wielu pracodawców wymaga, aby twarde czapki robotników były pomalowane w jasne, dobrze widoczne odcienie, a niektóre wymagają zastosowania odblaskowych taśm na bokach lub plecach kapelusza, aby łatwiej było je zidentyfikować w nocy.
Te kolorowe kody rozwinęły się nieformalnie i są dalekie od uniwersalnych. Formowane plastikowe nakrycia głowy stały się powszechne dopiero w latach 50. XX wieku. Wcześniej klosze wykonane z włókna szklanego lub aluminium utrudniały kodowanie kolorów, ponieważ większość farb powierzchniowych ulega degradacji w warunkach, w których używane są twarde czapki. Jedną z tradycji, która rozwijała się wokół koloru jest praktyka utrzymywania różowego kapelusza na miejscu pracy. Jest to wypożyczone pracownikom, którzy zgłaszają się do pracy, zapominając zabrać ze sobą swój osobisty kapelusz.
